Het kiezen van het juiste lasproces is cruciaal voor het handhaven van de integriteit van hot-verwerkt Legering stalen vierkante balken . De selectie van een lastechniek hangt grotendeels af van het type legering, de beoogde toepassing ervan en de gewenste mechanische eigenschappen. Mig (metaal inerte gas) lassen wordt bijvoorbeeld vaak gebruikt voor snellere productie en efficiënte verbinding van dikkere secties van legeringsstaal. Tig (wolfraam inert gas) lassen daarentegen heeft vaak de voorkeur wanneer precisie en controle vereist zijn, zoals in hoogwaardige of kritische lassen waar uiterlijk en sterkte van het grootste belang zijn. Stick-lassen is een andere optie en wordt vaak gebruikt voor de veelzijdigheid, vooral in buiten- of zware toepassingen.
De juiste oppervlakte -voorbereiding is essentieel vóór het lassen om te voorkomen dat verontreinigingen worden geïntroduceerd die de binding kunnen verzwakken of defecten in de las kunnen veroorzaken. Het oppervlak van de stalen vierkante balken van de legering moet worden gereinigd van olie, roest, molenschaal of puin met behulp van schurende materialen of chemicaliën. Verontreinigingen kunnen leiden tot slechte fusie tussen het basismateriaal en het vulmetaal, wat resulteert in zwakke gewrichten of potentiële faalpunten. Voor bepaalde legeringen kan het voorverwarmen van het staal voor het lassen worden aanbevolen om het risico op kraken te verminderen, vooral in dikkere secties. Voorverwarming vermindert het temperatuurverschil tussen de laszone en het omringende materiaal, waardoor meer gecontroleerde thermische expansie en samentrekking mogelijk zijn.
Overmatige warmte-input tijdens het lasproces kan de mechanische eigenschappen van het warm-verwerkte legeringsstaal nadelig beïnvloeden, wat mogelijk leidt tot veranderingen in microstructuur die kunnen leiden tot brosheid, verminderde sterkte of vervorming. Het is van cruciaal belang om de warmteingang te regelen door de lasparameters aan te passen, zoals de stroom, spanning, reissnelheid en elektrodetype. Het gebruik van te veel warmte kan ertoe leiden dat het materiaal gelokaliseerde oververhitting ervaart, wat leidt tot de vorming van zachtere gebieden of een toename van restspanningen, wat later kan leiden tot kromtrekken of kraken. De sleutel is om de laagste warmte -ingang te gebruiken die nodig is om een goede, sterke las te produceren zonder de temperatuurlimieten te overschrijden die de eigenschappen van de legering zouden afbreken. Meestal kan het gebruik van een multi-pass lastechniek de warmte-input effectiever controleren.
Na het lassen is na de laswarmte (PWHT) vaak nodig om de mechanische eigenschappen van het gelaste gebied te herstellen, vooral voor legeringen met hoge sterkte. Het warmtebehandelingsproces, zoals stressverlichting of gloeien, helpt de interne spanningen te verminderen die zich tijdens het lasproces ontwikkelen en verbetert de ductiliteit en taaiheid van het materiaal. De behandeling na de las omvat het verwarmen van de gelaste component tot een specifieke temperatuur en deze gedurende een bepaalde periode op die temperatuur houden voordat het langzaam kan afkoelen. Dit helpt het materiaal te verzachten, brosheid te verminderen en ervoor te zorgen dat het lasgebied eigenschappen heeft die vergelijkbaar zijn met het basismateriaal. PWHT is vooral belangrijk voor dikkere secties van legeringsstaal of materialen met hoge legering die gevoeliger zijn voor stressscheuren of vervorming.
Het vulmetaal moet compatibel zijn met het basismateriaal in termen van chemische samenstelling, mechanische eigenschappen en thermische kenmerken. Een vulmateriaal met vergelijkbare of hogere sterkte dan de basislegering zorgt ervoor dat de las vergelijkbare of zelfs grotere spanningen kan weerstaan. Als het vulmateriaal een lagere sterkte heeft, kan dit een zwak punt in de las creëren, wat leidt tot falen onder belasting. Het vulmateriaal moet overeenkomen met het legeringstype (bijv. Lage legering, roestvrij of gereedschapsstaal) om de juiste metallurgische eigenschappen te garanderen en problemen zoals corrosie of kraken te voorkomen. Het gebruik van vulstofmaterialen met een hogere taaiheid kan bijvoorbeeld helpen de algehele duurzaamheid van de las te verbeteren, vooral in hoge stress of cyclische laadtoepassingen.
